Zmienność otoczenia, w którym funkcjonują współczesne organizacje, zmusza je do nieustannego śledzenia, rozpoznawania oraz dostosowywania się do nowych uwarunkowań. Dotyczy to zarówno przedsiębiorstw, jak również – w coraz większym stopniu – organizacji funkcjonujących w sektorze publicznym. Chodzi tu przede wszystkim o urzędy administracji państwowej i samorządowej, instytucje świadczące usługi społeczne oraz podmioty ekonomii społecznej. Aby sprostać wyzwaniom, instytucje te coraz częściej próbują się przeistoczyć ze skostniałych, zhierarchizowanych i biurokratycznych w organizacje prężnie działające i zorientowane na klienta lub interesariuszy. Zmiany obejmują wszystkie sfery funkcjonowania tych jednostek. Szczególnego znaczenia nabierają jednak zagadnienia związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi (ZZL). Zwiększenie efektywności zarządzania pracownikami w sektorze publicznym jest konieczne nie tylko z powodu rosnących oczekiwań społecznych i absorbowania przez niego znacznych środków finansowych, ale także ze względu na zmiany na rynku pracy. Sektor publiczny potrzebuje coraz więcej wysoko wykwalifikowanych pracowników, o których musi konkurować z biznesem. Konieczny jest wzrost efektywności ZZL w sektorze publicznym, czemu może sprzyjać wprowadzanie rozwiązań (procedur i dobrych praktyk) stosowanych w biznesie. Bezpośrednie wykorzystanie praktyk ZZL stosowanych w biznesie jest możliwe, ale nie da się pominąć specyfiki
funkcjonowania organizacji publicznych i pozarządowych. Dlatego zastosowanie narzędzi ZZL musi być analizowane w kontekście ich efektywności, z uwzględnieniem odrębności organizacji, w których mają być wdrożone.

Szczególną rolę w przekształcaniu organizacji publicznych i non profit w efektywniej działające odgrywają ich menedżerowie. Coraz częściej wymaga się od nich, aby byli nie tylko administratorami przestrzegającymi procedur wymuszonych przepisami prawa i skrupulatnie wydającymi środki publiczne, ale również prawdziwymi przywódcami swoich organizacji, którzy potrafią do realizowania ich misji zaangażować wszystkich pracowników. Według koncepcji nowego zarządzania publicznego menedżerowie publiczni są postrzegani jako inicjatorzy zmian i rozwoju organizacji, w których pracują. W związku z tym wymaga się od nich profesjonalizmu oraz wysokiego poziomu kompetencji, które pozwalają na tworzenie i wprowadzanie kreatywnych rozwiązań w zarządzaniu. Ze względu na specyfikę organizacji publicznych oraz non profit szczególnego znaczenia nabiera – obok wiedzy i doświadczenia – umiejętność zbudowania zaufania, a także jasnego i precyzyjnego komunikowania wizji.

Niniejsza monografia podejmuje problematykę zmiany ról menedżerów we współczesnym sektorze publicznym i non profit oraz towarzyszących tym zmianom procesów w otoczeniu organizacji, które te zmiany inspirują bądź wymuszają. Monografia została podzielona na trzy części. Pierwsza poświęcona jest wyeksponowaniu różnych nowych ról menedżerów w jednostkach administracji, pomocy społecznej, placówkach służby zdrowia czy organizacjach pozarządowych. Druga część zawiera rozważania na temat uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych zmian dokonujących się w tych organizacjach, a także oczekiwań wobec ról pełnionych tam przez menedżerów. Część trzecia podejmuje problematykę wymagań kompetencyjnych stawianych menedżerom w związku z zachodzącymi zmianami. Należy dodać, że teksty do niniejszej monografii zostały wybrane spośród opracowań zgłoszonych przez uczestników VIII Ogólnopolskiego Zjazdu Katedr ZZL, który poświęcony był problematyce kierowania ludźmi w sektorze publicznym i non profit.



• Wstęp
• Rozdział 1. Role menedżerów w organizacjach publicznych
  • 1.1. Rola przywódców organizacyjnych w adaptacji instytucji publicznych i NGO do zmieniających się warunków społeczno-gospodarczych po wstąpieniu Polski do UE (Łukasz Haromszeki)
  • 1.2. Rola kierownika w realizacji funkcji personalnych w wybranych jednostkach samorządu terytorialnego ze szczególnym uwzględnieniem motywowania personelu (Marzena Syper-Jędrzejak, Anna Michałkiewicz)
  • 1.3. Superwizja jako praktyka zarządzania zasobami ludzkimi w jednostkach organizacyjnych publicznego sektora pomocy społecznej – cele i kulturowe uwarunkowania implementacji (Piotr Bohdziewicz)
  • 1.4. Znaczenie wsparcia [PSS] w relacjach przełożony – podwładny w kontekście budowania stymulującego środowiska pracy (Grzegorz Guzik)
  • 1.5. Świadome przywództwo w kontekście zarządzania ludźmi wyzwaniem dla władz organizacji typu non profit w Polsce (Justyna Lewandowska-Bratek)
• Rozdział 2. Uwarunkowania zmian w ZZL w sektorze publicznym
  • 2.1. Uwarunkowania wprowadzania zmian w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi w wybranych jednostkach samorządu terytorialnego (Anna Michałkiewicz, Marzena Syper-Jędrzejak)
  • 2.2. Uwarunkowania zarządzania zasobami ludzkimi w administracji samorządowej (Mariusz Zieliński)
  • 2.3. Otoczenie i warunki pracy personelu medycznego szpitali (Wojciech Jarecki)
  • 2.4. Zatrudnienie i wynagradzanie lekarzy w publicznej służbie zdrowia (Hanna Karaszewska, Joanna Nieżurawska)
  • 2.5. Kultura organizacyjna w szpitalach. Analiza porównawcza szpitali publicznych i niepublicznych (Danuta Kunecka, Joanna Jończyk)
  • 2.6. Psychospołeczne aspekty zarządzania zasobami ludzkimi w podmiotach ekonomii społecznej (Stanisław Waszczak)
  • 2.7. Uwarunkowania zarządzania zasobami ludzkimi w publicznych placówkach oświatowych (Jan Lewandowski)
  • 2.8. Determinanty stymulującego środowiska pracy na przykładzie jednostek policji (Jarosław Klich, Adam Piontek)
  • 2.9. Poziomy i granice gamifikacji w ZZL oraz rola technologii informatycznych w jej implementacji (Janusz Strużyna, Krzysztof Kania)
• Rozdział 3. Znaczenie kompetencji kadry kierowniczej w sektorze publicznym i non profit
  • 3.1. Menedżer publiczny jako lider innowacji w zarządzaniu zasobami ludzkimi (Beata Chmielewiec)
  • 3.2. Wpływ umiejętności kadry kierowniczej na kreowanie polityki personalnej w polskich organizacjach non – profit (Michał Igielski)
  • 3.3. Potrzeby rozwoju kompetencji zawodowych menedżerów administracji sądowej w warunkach zmian (Tomasz Rostkowski, Marcin Witkowski)
  • 3.4. Kompetencje liderów w organizacjach non profit na przykładzie projektu „Kurs na NGO” (Ewa Olszak–Dyk)